در ایران باستان آب پیام‌آور روشنایی و پاکی به شمار می‌رفت و از ارزش زیادی برخوردار بود. شاید به علت اینکه ایران کشوری کم‌آب بوده، این مایع حیاتی بین مردم قدر و منزلتی والا داشته است. آب نزد ایرانیان نه تنها برای رفع نیازها مورد استفاده قرار میگرفته، بلکه از لحاظ معنوی و روحی نیز تاثیر بسیاری داشته است.آب با قابلیت‌ های مختلف خود مانند حیات، تازگی، درخشندگی، پاکیزگی، رونق و رواج روشنایی، سکون ، آرامش و تحرک، احساس ‌های متفاوتی را در روح و روان انسان باقی گذاشته است.به همین دلیل همواره در مکان‌هایی که ساخته دست بشر هستند، به صورت‌ های مختلف برای خود جا باز کرده است. حرکت و موسیقی آب (صدای شر شر آب)، در جلوه‌ گری بیشتر فضای آبی نقشی در خور توجه دارد. برای شکل دادن به آب و ایجاد موسیقی با آن ، به صورت های مختلف با  فواره‌ های بزرگ و کوچک می توان انجام داد.